Miały powstać

latem ... ale, jakoś tak zeszło szybko to lato :)
Maszyna była rozłożona po szyciu ubrań dla Nikodema to poszłam za ciosem. I uszyłam w końcu te pokrycia na poduszki. Fakt, motyw kwiatowy może nie do końca odpowiedni  na tę porę roku... ale w zasadzie dlaczego nie :)
Potrzebowałam 6 sztuk ... ale jak przyszło co do czego, to okazało się, że w tzw. międzyczasie ( od pomysłu do realizacji ) trochę materiału "wyszło".
Starczyło na 4 ... ale od czego ma się kreatywność. Pomyślałam, poszperałam i okazało się, że dwie mogą być inne, a jednak pasujące do całości. Nawet powiem Wam, że bardziej mi się podobają te kreatywne ;)

No to mam takie oto poduchy... będą wymiennie z lnianymi zakładane.

A lniane wyglądały tak ( teraz już są nieco sfatygowane )

Pozdrawiam serdecznie wszystkich obecnych i nieobecnych, komentujących i cichych ...

No nareszcie

mogę się ludziom bez wstydu pokazać.
Długo to trwało ... cierpliwy byłem ... ale już powoli zaczynałem mieć dość tego ciągłego siedzenia na fotelu i przyglądania się jak ONA robi wszystko, tylko nie szyje mi ubrań.
W końcu zacząłem mruczeć pod nosem... jeszcze nie miałem odwagi głośno wyrażać swojego niezadowolenia. Ale ONA podobno przygłucha jest z lekka, więc z tego mruczenia kompletnie nic sobie nie robiła. Nawet wyobraźcie sobie kiedyś ubrała mi taki jakiś sweterek - na pewno nie chłopięcy - do tego za mały. Nie wiem czy myślała, że się nim zadowolę?
W końcu zacząłem tupać nogą, buty mam od dawna! Ale i tupanie nic nie dawało... może myślała, że z radości sobie przytupuję!
Wczoraj wieczorem cierpliwość moja kompletnie wyparowała, ONA zamiast moje ciuchy szyć, zabrała się za strój dla takiej dużej dziewczyny! Wyobrażacie sobie!!!
Ja tu czekam, a ONA szyje co innego, dla kogoś innego! Zacząłem głośno się domagać, coby uszyła wreszcie coś dla mnie!
No i opłaciło się!

Dzisiaj rano patrzę i oczom nie wierzę... zabrała się! Najpierw miałem wątpliwości czy na pewno dla mnie będzie szyła. Niby materiał wzięła do ręki, nożyczki też - czyli kroić będzie! Ale nie mierzy mnie... nawet na mnie nie patrzy i tnie! Ale czekam... jakby co, to będę wrzeszczeć - gdyby znów nie dla mnie było.
Jednak dla mnie! Wyobraźcie sobie, że wykrój już dawno zrobiła... i odstawiła na bok. Dlatego mnie nie mierzyła dzisiaj ... tyle czasu minęło, już zapomniałem, że kiedyś mnie mierzyła.

Jak dostałem t-shirt, byłem w siódmym niebie. 

Fajny, widać, że dla faceta. 

Musiałem wstać ( zresztą i tak miałem dosyć tego siedzenia ).

Myślałem, że na tym koniec... trochę było mi smutno, że tylko tyle, bo jak tu jesienią wyjść na dwór w krótkim rękawku... ale dobre i to myślę. 

Po jakimś czasie patrzę, a ONA znów siada do maszyny... 

Tym razem trochę mnie mierzyła... czyli dla mnie!

Najbardziej mnie dziwiło, że jakieś farby przyniosła i coś malowała...

Popatrzcie... mam bluzę! Normalnie oszaleć można ze szczęścia!

Aż poszedłem się uczesać!

Do tego zapinaną na zamek! 

I już wiem, co malowała!

Mam z przodu maleńkiego deskorolkarza :)

A z tyłu! Popatrzcie!

Też deskorolkarz, tyle, że spory.

Powiem wam, że po cichu liczę na deskorolkę!

No i czapka by się przydała!

Takie małe marzenie... ciekawe czy się spełni.

Jak myślicie spełni się?

Ale teraz to już Was pożegnam - lecę do kolegów. 

W końcu mogę wyjść z domu!

Wiem, że

różnie podchodzi sie do tego " święta".
Sama szczerze mówiąc nie jestem za. Szczególnie, że za czasów mojego najmłodszego jeszcze dzieciaki szły na cmentarz sprzątały na opuszczonych grobach i zapalały znicze... i to mi się podobało, to było moim zdaniem właściwe.
Ale dziś - nie wiem czy zamiast, czy również - odbywają się w szkołach zabawy.
Stosunek mam taki jaki mam ... ale Zuzia ma dziś takową zabawę więc strój babcia musiała wykonać.
Sukienka jest z poprzedniego roku ... tylko tym razem pająki nieco oblazły dzieciaka ;)

Zuzia zadolona

ale jej brat jak ją zobaczył to się przestraszył...

Pokażę w końcu jak zykończyłam klosz, który u Danusi zaczęłam robić...

Otrzymał zwieńczenie w postaci pionka szachowego.

Jak widać nie pomalowałam klosza ... i tak na razie zostanie.

Podoba mi się taki surowy, do tego pięknie się mieni gdy wieczorem zapalam świece.

Nie ma też podstawki ( która jest przeważnie w większości przypadków - ja umieszczam w nim pod świecami okrągłą serwetkę.

Pozdrawiam jesiennie :)

Pochwalę się

a co...
Chodzę na zajęcia w pracowni rzeźby, prowadzi je rzeźbiarz Jarosław Urbański. Zajęcia są rewelacyjne.
Jestem zachwycona, że na nie trafiłam ...
Zdjęcia zapożyczłam ze strony Mistrza :) mam nadzieję, że się nie obrazi :)

Oto moja głowa...

Pierwsze zadanie - rzeźbimy twarz . 

i ściągamy z nich formy gipsowe 

Co dalej? Zobaczymy... no przynajmniej ja zobaczę :)

Dotarło

do Oli to mogę pokazać.
Ale zacznę od początku...
Ola kiedyś pokazała sówkę na bazie szyldu ... zauroczyła mnie niesamowicie  - sowa,nie Ola... chociaż może właśnie Ola, bo to jej ręce wyczarowują zamkowe cuda. Mam zresztą już Oli ważkę. Dla mnie jest absolutną mistrzynią biżuterii zamkowej. A ja jestem fanką Oli i uwielbiam tę biżuterię.
No więc jak piszę zobaczyłam i oniemiałam. Oczywiście zaraz zapytałam o nią ... ale niestety już poleciała. Ola obiecała mi jednak, że wyczaruje mi coś innego na bazie szyldu - i wyczarowała.

Przepiękną sowę :)

Zdjęcie pożyczyłam z bloga Oli :)

W ramach wymianki Ola poprosiła o 

malowany wisior.

Miał być w zieleniach... powstał taki oto :)

Aparat mam jaki mam - myślę jednak, że coś widać.

i notes w naturalnym stylu

jak notes dla Oli to musiał być z zamkiem ;)

jak widać można zameczek odsunąć 

a tam trochę koloru

i wnętrze notesu

Pozdrawiam serdecznie i ogromnie cieszę się z tej wymianki :)

Olu bardzo dziękuję :)

Nie byłabym sobą, gdybym nie sprawdziła

jak wygląda wisząca i w krótkiej sukienusi.
Noc była jako taka, czyli w końcu zasnęłam ... to wykonałam tylko jeden egzemplarz.
Jeden, ale za to podoba mi się i ta wersja!!!
Jest leciutka, zwiewna i do tego wiruje jak się przechodzi, czyli Ona tańczy dla mnie ;)

Na razie wisi sobie na lampie w mojej małej pracowni... i pewnie na jakiś czas tutaj zostanie, aby cieszyć moje oczy :)
Uprzedzając ewentualne pytania, obraz nie jest mojego autorstwa :)

A sama ona wygląda tak :)

I to chyba na razie tyle w kwestii baletnic.

Za jakiś czas powstanie pewnie aniołek, może na choinkę :)

Specjalnie dla Zosi Samosi :) Aby obudzić wspomnienia :)

Wciągnęły mnie

baletnice ;)
No nie dosłownie.., ale sprawdziłam jeszcze jak wyglądają w innych zestawieniach kolorystycznych.
Podoba mi się każde wydanie.
Sprawdziłam pomysł aby dodać im skrzydełka i zrobić anioły ... ale ten pomysł mnie nie zachwycił. Jakoś te skrzydełka zlewają się z całością i nie pasują. Może jakby te panienki ubrać bardziej przy ciele...
Myślę, że jeszcze sprawdzę pomysł z facetem, aby wykonać parę tańczącą ... ale może później.

Mam takie oto... 

Okolice pełni

więc klłpot z zaśnięciem.
Na razie nie są to noce bezsenne :)
Ale trudności mam w zasypianiu - stąd po jakimś czasie bezsennego leżenia ( a ja leżeć nie lubię ) po prostu wstaję...
Tak było i dzisiejszej nocy. Wstałam, a jak już wstałam to coś musiałam robić.
Zawsze podobały mi się takie baletniczki z drucika i serwetek ... znalazłam je zdaje się dawno temu na Stylowych. Jakoś nigdy nie złożyło się, aby je wykonać. Też pewnie tak macie, coś się nam podoba a jednak tego nie robimy.
I tej nocy postanowiłam je zrobić, być może będzie to tematem kolejnych zajęć z młodzieżą.

Podobają mi się, bo są takie eteryczne...

Do tego można je wykonać z recyklingu. Drucik kawałeczki, które gdzieś po prostu leżą. 

A reszta to te części serwetek, które wyrzucamy w pracach decu. 

Mnie się podobają, a Wam?

Danusia

się chwali... to ja też się będę chwalić a co...
Tym bardziej, że mam czym... no i kogo...
Oczywiście będę chwaliła się blaszkami od Danusi . Jak wiadomo blaszki robi ślicznościowe... i mi się dostało kilka. Pisałam już o tym... dostałam sporo blach gdy byłam z wizytą domową u w/w.
Ale dostało mi się jeszcze jedną powizytowo... i okazało się, że mojemu M ta podoba się najbardziej...

Nie powiem jest super ... ale mnie się podobają wszystki jakie mam 

i te których nie mam też ;)

Gosiu z Mamelkowa ... jednak mam kuchnię w kolorze mięty :)

Tę z kluczami miałam już wcześniej ale zapomniałam pokazać... 

Jak widać gospocha ma teraz klucze pod opieką :)

\\

Na koniec pochwalę się wypiekami tym razem moimi... 

Może nie wyglądają, ale smakują wyśmienicie

w środeczku są domowe powidła śliwkowe... pycha.

Jakby co to zapraszam :)

Przyznać mi się

tutaj bez bicia, do kogo poszedł?
Bo u mnie zniknął... normalnie nie ma!!!
Oczywiście mówię o tym osobniku na L.
Powoli wykonuję to, co zaległe... i jakoś idzie do przodu. Ale mi ulżyło... już miałam dosyć tej dysfunkcji. Od tej zarazy, to nawet kręgosłup zaczął mnie boleć!
Ileż można nie rękodzielnić? No ile?
Danusia i tak już się nie mogła nadziwić, że ja tak mogę. Ale to było silniejsze ode mnie. A wiem z doświadczenia - nic na siłę.
Stety, albo niestety nic nowego nie pokażę dzisiaj... bo jak piszę wykonuję zaległe prace i muszę je najpierw wykonać potem wysłać, a dopiero potem mogę pokazać :)
Ale radość moja wielka... bo powoli zaczęłam sie o siebie martwić normalnie. :)
Ciekawe, czy czekacie na moje prace... tak jak ja czekam ;)
Może i na Nikodema przyjdzie czas... chłopak siedzi sobie w wiklinowym fotelu i cierpliwie czeka. Tylko niekiedy tak jakby z wyrzutem spogląda. Pewnie sobie myśli co ta baba tak długo nic nie robi? To do niej niepodobne. Czy ona nie wie, że idzie zima? A jesień już jest ... to przecież w samych dżinsach chyba mi zimno no nie?

No wiem, wiem toteż założyłam mu z lekka za mały sweterek ;) 

Większego nie mam ;)

Ale zobaczcie sami... całkiem zadowolony, prawda?

Pozdrwiam wszystkich komentatorów i tych cichych zaglądaczy też.

Drgnęło?

Chyba nie ...
Bo napisałam się, aż palce od klikania mnie bolą i wszystko mi zniknęło ... oczywiście nie samo. Coś nacisnęłam czego nie powinnam - oczywiście jak się domyślacie, nie mam pojęcia co :)
No to już tyle nie będę pisać, bo mi się nie chce :) Czyli dysfunkcja nadal jest - pozory mylą ;)
Pisałam Wam kiedyś, że powinnam wykonać haft na zajęcia, które prowadzę. No i w końcu niewielki bo niewielki, ale wykonałam.
Zresztą taki potrzebowałam aby go umieścić - w czym? Zaraz pokażę :)

Mam w domu takie dwa tamborki, stareńkie, piękne - jak dla mnie.

I właśnie w jednym z nich umieściłam to maleństwo :)

Jak się pewnie domyślacie - zajęcia dotyczą haftu Riechelieu

Zapytacie dlaczego taki motyw? Bo taki mi wyszedł...

Narysowałam sobie rysunek ołówkiem i co?

Ołówek bardzo szybko mi się powycierał i musiałam iść na żywioł... 

czyli radosna twórczość :)

Pozdrawiam i może teraz ten gośc na L sobie pójdzie...

Być może

ten post mnie odczaruje...
Cierpię na pewną dysfunkcję... potocznie zwaną leniem :)
Już nawet z tego lenistwa twórczego zabrałam się za sprzątanie... nawet okna pomyłam ... i nic.
No powiedzcie sami, jak tak można... no jak?
Zacznę od tego, że  byłam u Danusi , to też miało pomóc ... ale chyba musimy zrobić powtórkę, bo Danusia idzie jak burza a ja nadal nic ...
Ale co tam dysfunkcja ważne, że się spotkałyśmy w końcu - trochę to trwało, niemal jakbyśmy mieszkały ze 600 km od siebie ;) a tu zaledwie 18 jak dobrze policzyć.
Spotkałyśmy się i nawet udało nam się co nieco wykonać - nie żeby dużo, ale jednak. Gadanie zajęło jak zawsze najwięcej czasu ;)
Danusia chciała abym pokazała jej kartonaż - no to trochę udało się pokazać i jak widać na blogu Danusi nauka nie poszła w las... a mi Danusia pokazała jak robi się klosz z siatki ... u mnie gorzej bo jak wyżej drań przeszkadza w wykończeniu ... ale odrobinę się posunęłam z wykonaniem :)

Odrobinę, bo zakończyłam go wstępnie górą, ale nadal waham się jak ta góra ma wyglądać, biały element jest tylko postawiony ;)... zobaczymy.

Na dziś zamknęłam w nim ptaka ;) coby pusty nie stał ;) - dopisuję, że chodzi o klosz nie o ptaka ;) coby wątpliwości nie było.

Kontynuując o wizycie u Danusi coby temat wykończyć - chociaż to ;)

Dostałam od Danusi jej cudne blaszki... już wszystkie mają swoje miejsca...

Ta blaszka od momentu gdy ją zobaczyłam wiedziałam, że będzie wisiała tutaj na moim piecu w kuchni.

Pokażę Wam dwie fotki, pierwsza wykonana komórką w ciemnej kuchni ... moim zdaniem ma fajny klimacik ta fotka.

Druga aparatem, który jak pisałam się popsuł ... 

A dziś wzięłam go do ręki i okazało się, że w ciemnych pomieszczeniach robi zdjęcia całkiem, całkiem.

Ta blaszka wisi przed moją pracownią... zawsze jak przechodzę to się upewniam, że jeszcze widzę ;)

Ta oczywiście na wejściu do kuchni ...

A ta jak pewnie się domyślacie w mojej pracowni, coby nie zapomniała się pomodlić :)

jest jeszcze jedna z napisem, ale zapomniałam ją sfocić, napis brzmi

" Mowa jest srebrem, milczenie złotem, a foch to foch."

A na koniec pokażę co leży i czeka na moje zmiłowanie... 

Szal jedwabny, guta dawno nałożona (na pewno się nie rozmaże, bo na pewno wyschła)  a dalej ni hu hu 

Tu jak widać albo nie 

1. zaczęty haft, powinnam skończyć bo mam z tego haftu zajęcia... 

2. kołnierzyk z koronki klockowej, jak wiecie dawno temu robiłam ale tego nie skończyłam i ...

3. wisior do pomalowania... tu proszę o wytrwałość osobę, która nań czeka ;)

4. czeka też Nikodem na resztę stroju ...

A ja czekam na kopa... kto mi dołoży?