Właśnie kwitnie

w ogrodach i na polach... nie wiem jak wy ale ja uwielbiam tę roślinkę :)
Długo się zastanawiałam jak ją malnąć na jedwabiu. Koleżanka malująca powiedziała, że musi być z gutą... ale jakoś mnie to nie przekonało - chociaż widziałam u niej szalik namalowany w ten sposób i podobał mi się. Gdy jednak sama postanowiłam namalować... guta mnie odstraszała - stosuję gutę w malowaniu na jedwabiu ale przyznam się, że nie lubię procesu jej nakładania. A tu w tych drobnych kwiatkach to już kompletnie nie wyobrażałam sobie tego.
Czyli padło na metodę bez guty! I udało się! Jest delikatnie i moim zdaniem malunek oddaje delikatnośc i ulotność tej roślinki.

Oto lawenda malowana na jedwabiu :)

wyszło delikatnie i elegancko 

Pozdrówki drugi raz dzisiaj ...

Zimne kolory

ale gorący letni temat. Gorący, bo jak lato to upał :)
Sama nie jestem zwolennikiem upałów... i wcale nie podoba mi sie, że albo upał i susza, albo pada ale potwornie zimno... Na pogodę jednak mamy niewielki wpływ.
Wracam więc do kolorów... zimnych... Tym razem szal w zimnych kolorach, ale w temacie absolutnie "latowym". Bo motyle to lato :)

Szal tym razem niewielki, i jak widać kolory niemal zimowe :)

ale przecież kwiatów zimą nie uświadczysz ( w naturze )

motyli tym bardziej

Myślę, że pomimo zimnych barw... prezentuje sie fajnie :)

Pozdrówka w zimnym letnim dniu :)

Kolejne słoiki

powstały dzisiaj :)
Tym razem jeden duży... jeden maleńki i jeden kompletnie inny. Do tego trzeciego muszę znaleźć jakiś korek. Najchętniej przyjęłabym korek " korkowy" ... tylko czy taki korek jest do zdobycia?
Na dzis jest bez pokryweczki :)

Nadal dużo czytam... jak zawsze różnych książek, zależnie do nastroju.

Pozdrawiam sobotnio... 

Nie wiem o co chodzi

ale chyba nieżle nabroiłam... bo wczoraj na mojej ścieżce pojawiły się Anioły ... teoretycznie kompletnie im nie chodziło o mnie. :) Ale kto to wie?
Skoro dzisiaj pojawił się taki gość!

Ten na pewno nie chodzi z głową w chmurach, ani nie kokietuje nikogo :)

Minę ma poważną, posturę słuszną...

I ten paluszek!

Wyrażnie wygraża!

W oczach ma jednak iskierkę wesołości :)

To może nie jest tak źle?

Może niczego nie przeskrobałam jednak?

Jak myślicie?

Nabroiłam? 

Długo nie zabawił... nawet na herbatkę wejść nie chciał!

O Qrcze ... a może należało coś konkretnego zaproponować...

A ja tu z herbatką wyskoczyłam...

To sobie poszedł... i nadal nie wiem dlaczego mnie odwiedził!

Odchodząc tylko szepnął... 

Jestem Ojciec Nikodem... jakbyś mnie szukała.

Tylko dlaczego miałabym szukać mnicha?

Podpowiedzcie o co w tej wizycie szło???

Bo spać nie będę mogła :)

Jak myślicie

czy Anioły mają płeć?
A jeżeli mają, to może się zakochują w sobie? Może się kłócą, polemizują... rozmawiają...
Jak myślicie?
Ciekawe jak wyglądają... czy w ogóle wyglądają jakoś... Może to tylko nasza wyobraźnia je tworzy? Może Aniołami są ludzie... może...

A jednak na mojej ścieżce pojawił się... najpierw jeden...

Taki jakiś z głową w chmurach...

Szedł nie patrząc kompletnie pod nogi, już się zastanawiałam, kiedy wyrżnie się na tym krzywym chodniku...

Nawet psa, który szedł za nim krok w krok nie zauważył.

Rozglądał się na boki... ale cały czas patrzył w niebo...

Ciekawe co tak widział?

Może oczekiwał jakiejś instrukcji z góry?

Chociaż kompletnie na to nie wyglądał... raczej taki trochę luzak z niego... może młodzik anielski?

Pierwszy raz na ziemi... 

Zastanawiałam się czy mu nie pomóc... bo Anioł, Aniołem ale zgubić się mógł :)

Na szczęście w porę zauważyłam, że z drugiej strony zbliża się kolejna postać skrzydlata...

Jakby bardziej przygotowana do tej roli, szaty nieco bardziej anielskie, no i jakby bardziej po ziemi stąpa.

Stwierdziłam, że powstrzymam się z tym pomaganiem... zobaczę co będzie jak się spotkają :)

Oooo, długo nie trzeba było czekać. Widzę, że Anielica zauważyła faceta! Wiadomo kobiety są bardziej spostrzegawcze. Ręka autoatycznie do włosów, poprawia fryzurę jak to kobieta :) co tam, że Anioł...

Stanęła, chyba liczy na to, że tamten ją zauważy... 

W końcu nikogo poza nimi nie ma na tej ścieżca. Ja się nie liczę, bo ani ja anioł, ani też nie rzucam się w oczy, schowana za węgłem ;)

Zbliżają się do siebie... ona coraz bardziej się wdzięczy... a on....

No cóż jak widać na załączonym obrazku, nadal głowa w chmurach :)

Ale... 

Niesamowite - ZAUWAŻYŁ!

Wyobraźcie sobie zauważył...

Aż go normalnie wbiło w ziemię...

Stanął i ...

Stoi...

Normalnie języka w gębie zapomniał...

Gdyby nie to, że ona w końcu odezwała sie pierwsza... 

Staliby tak do tej pory, ona we wdziecznej pozie... 

On wmurowany w ziemię...

A tak, to idą sobie dalej razem i on opowiada jej czego szukał w górze, bo chyba przestał ;)... a ona...

wpatrzona w niego - zakochana po uszy.

Co z tego, że są Aniołami!!! 

W końcu kochać każdy może:)

Nie ma chyba

osoby w światku blogowym, która nie zna tych słoików :)
Oczywiście są to słoiki Danusiowe, bo o nich mowa dzisiaj :)
Kiedyś pytałam Danusię czy mogę skorzystać z jej pomysłu na swoich zajęciach z wykorzystaniem transferu, mam nadzieję że dobrze pamiętam - zgodziła się :)
Ponieważ nie chcę pokazywać nie swoich prac na swoich zajęciach ( oczywiście mówiąc, że pomysł jest Danusi, to jasne ) postanowiłam wykonać sama taki słoik :)
Danusiu nie myśl, że zwalniam Ciebie z robienia dla mnie od czasu do czasu " Danusiowego słoika".

Dostałam trzykrotnie słoik od Danusi ... czyli z tego zestawu - co łatwo policzyć tylko jeden jest " mój" - ciekawe czy widać, który to :)

Nie będę trzymała Was w niepewności - "mój" jest ten oto :)

Danuś stanęłam na wysokości zadania?

Skoro malnęłam

jeden kawałek to musiałam i drugi... bo tunika musi mieć przód i tył ;)
Czyli maków ciąg dalszy :)
Tym razem jaśniej... i chyba bardziej makowo... chociaż maków to i na tamtym było sporo :)

No to wpadamy kolejny raz na tę miedzę z makami :))

Na ramie

Tak jakoś będzie wyglądało na tunice

a tak gdyby z tego chustę zrobić :)

Oczywiście nadal ciągle czytam...

Dziś podzielę się takimi książkami :)

Historia 7-letniej dziewczynki, która wędruje przez opanowaną wojną Europę w poszukiwaniu rodziców. Jest to opowieść fikcyjna, zbiór różnych faktycznych zdarzeń splecionych w jedną całość ... 

Koszmar wojny ale i siła nadziei i wiary ...

I druga pozycja z gatunku lekkiej, łatwej i przyjemnej...

Opowieść o tym, że należy zauważać, chwytać i korzystać z chwil jakie los nam niesie :)

Pozdrówka i przyślijcie do mnie deszcz :)