Dawno, oj dawno

nie malowałam.
Nie malowałam niczym ... a co dopiero olejami. Zresztą olejami ogólnie namalowałam kilka prac.
Tym razem postanowiłam namalować smutne dziecko. No i jak to ja .. zamiast podeprzeć się zdjęciem, postanowiłam zrobić to z głowy. Co prawda, najpierw wzięłam zdjęcie, na którym jest mój wnuk, ale to zdjęcie było dziwnie oświetlone, do tego tak przerobione, że widać było tylko twarz.
Po pierwszej próbie stwierdziłam, że jednak ono nie nadaje się do namalowania.
Nie miałam innego, no to poszłam na żywioł. Okazało się ,że to wcale nie łatwiej ... a wręcz przeciwnie.
Ja co prawda z uchwyceniem podobieństwa mam kłopot, ale samo podparcie się zdjęciem jest pomocne choćby w ogólnym zarysie proporcji.
Tak więc proszę nie dopatrywać się tu podobieństwa ... bo nie ma do kogo.
Co prawda, ci którzy widzieli ten obraz stwierdzili, że ma niejakie podobieństwo do mnie ;) To może jakiś mój wnuk, będzie tak wyglądał jak dojdzie do wieku 12 latka?

SMUTEK

Pozdrawiam serdecznie :)