Dawno, dawno

temu ... na szlakach ( nawet górskich ) spotykało się dużo mniej ludzi niż dzisiaj. Wiem, wiem powiecie, że dobrze iż coraz więcej ludzi zwiedza, wędruje ... ale ja tęsknię za tamtymi szlakami. Szło się z plecakiem powoli,  podziwiało się okolice w ciszy ... a każdego spotykanego człowieka pozdrawiało się z uśmiechem i mówiło dzień dobry.
Tak jakby na trasie byli sami znajomi ...
Nie było wtedy specjalnych kijków do chodzenia ... jak ktoś chciał to szukał sobie jakąś suchą gałąź, która " leżała" w ręku i doskonale służyła nam w drodze.
Dzisiaj, gdy mamy ochotę na taką wycieczkę ( będąc w górach ) wstajemy bardzo wcześnie i idziemy ... i przypominają nam się wówczas tamte szlaki, tamte góry - tak wiem, góry są te same... ale...

A skąd u mnie te wspominki? A dlatego, że właśnie pan Hieronim również wybrał się na wycieczkę.

Wziął plecak, kij i wyruszył...

Zastanawiał się jaką trasę wybrać ... w końcu postanowił po prostu ruszyć, bo przypomniał sobie, że każda droga zaczyna się od pierwszego kroku...

Pogoda średnia, ale to przecież nie zraża prawdziwego wędrowca... szedł, szedł w końcu koło południa postanowił zrobić sobie przerwę na małe co nieco... 

Słoneczko zaczęło przygrzewać, zdjął czapkę i postanowił trochę posiedzieć i odpocząć.

Posiedział, odpoczął ... i oczywiście ruszył dalej, bo do domu jeszcze spory kawałek ...

Trzeba zrobić sporo kilometrów ...  wiedział o tym ...

Spokojnie, nie martwcie się dotarł do domu przed zmrokiem :)