Coś mnie wzięło...

na koty...

Czy ja lubię koty? Nie jestem chyba ich wielbicielką zagorzałą ... ale szanuję je, za ich wolność...za to, że są sobą i chadzają swoimi ścieżkami... sporo można się od nich nauczyć.

KOT MAURYCY

Wyzywają go do rabusiów i wyłudzaczy

uliczników i zabijaków

Przeszkadza w posiłkach i wskakuje na stół

I buszuje wśród szklanek i kieliszków

rozrywa paczki z jedzeniem przynosi w pyszczku złowionego szpaka

który postanowił zwiedzić pieszo trawnik przed domem

i zapłacił życiem za ten nieostrożny spacer

Żąda bezapelacyjnie wejścia lub wyjścia z pokoju czy kuchni

wdaje się w zażarte bójki z sąsiednimi kotami

wydając przy tym przerażające wrzaski drapieżnika z dżungli

Nie schlebia nikomu i jest nieugięty w swoich chęciach

obojętny na nakazy i pieszczoty

tak pieszczoty bo nie zważając na jego naturę

pieszczą go i tulą

zachwycając się jego miękkim chodem i zręcznymi skokami

podają mu najlepsze kąski i pozwalają spać na swoich łóżkach

Więc nie za cnoty i charakter nagrodą jest miłość

I nie za posłuszeństwo i lojalność

ale za wdzięk i niepokorność

za życie samo w sobie w całej jego oczywistości

Wielka jest bowiem w nas potrzeba kochania.

Autor: Julia Hartwig

Pozdrawiam i dziękuję... więcej kotów nie będzie ;) na razie...